تاریخ‌نگاری ترجمۀ زنان در ایران معاصر

تاریخ‌نگاری ترجمۀ زنان در ایران معاصر

نوشته:
فرزانه فرحزاد

ثمر احتشامی

افسانه محمدی شاهرخ

چکیده

ترجمه یکی از نشانه‌های بارز حضور اجتماعی به شمار می‌رود. زنان در طی تاریخ از رهگذر ترجمه حضور خود را در جامعه تثبیت کرده‌اند. تحقیق حاضر به بررسی ترجمه زنان در ایران معاصر (۱۳۹۰-۱۲۸۰) پرداخته است. از همین رو، آمار تقریباً تمامی کتاب‌هایی که زنان ترجمه کرده‌اند، استخراج و در بستر اجتماعی و تاریخی هر دوره تحلیل شده است. در تحقیق حاضر، مدل تاریخ‌نگاری آنتونی پیم (۱۹۹۲) و نظریه نظام‌های چندگانه اون زوهر (۱۹۹۰) به کار گرفته شدند. پس از بررسی داده‌ها و تحلیل آنها در بستر تاریخی و اجتماعی هر دوره، ترجمه زنان در تاریخ معاصر ایران به سه دوره حضور پنهان (۱۳۲۰-۱۲۸۰)، متعارض (۱۳۵۷-۱۳۲۰) و حرفه‌ای (۱۳۹۰-۱۳۵۷) تقسیم شد. هم‌چنین معلوم شد ارتقاء میزان سواد زنان و روی آوردن ایشان به تحصیلات دانشگاهی و تخصص آنها موجب شده است، رفته رفته از ترجمه ادبیات، که شاید در ادامه نقش فرزندپروری بر ایشان اهمیت داشته، فاصله بگیرند و به ترجمه آثار سایر حوزه‌ها از جمله حوزه‌های علمی و حرفه‌ای، روی آوردند.

دسترسی به مقاله کامل از طریق فصلنامه مطالعات ترجمه:

متن کامل این مقاله